chińskiego mistrza Czan „Czym jest drzewo i opadające liście?”.
Co to jest czarna rozpacz? Czarna rozpacz to jest moje życie. Czarna rozpacz polega na tym, że odnoszę ciebie książkę nad samym ranem i odkładam do plecaka i rozpaczam, że będę tylko spał dwie godziny i nie będę miał sił na następny dzień.
Czarna rozpacz polega na tym, że badania trwają całe życie i nigdy nie mają końca i początku dlatego nie ma w nich czasu. A skoro nie ma w nich czasu to życie jest strasznie krótkie.
Człowiek gdy dojrzeje i zrozumie wiele rzeczy już nie ma sił aby je wykonać.
Czarna rozpacz polega na tym, że rano wstaję z deficytem snu i muszę być na nogach 20 godzin czytając pisząc czytając i pisząc, i że potem muszę iść spać nie mając pewności czy wstanę.
Czarna rozpacz jest jak czarne czaple przelatujące nad wysokimi brzegami Zielonego Jeziora – nigdy już nie wrócą.
Czarną rozpaczą jest zobaczenie Boga gdyż od tego rozpoczyna się śmierć gdyż człowiek bezkarnie nie może ujrzeć Boga : jego istota zostaje wypalona do dna jak snopki prosa w polu i nawet nie ma popiołu gdyż zwiewa go wiatr i zlizują polne myszy, jaszczurki i dżdżownice. Taki człowiek więc nie ma istoty a więc definicji swojej natury, nie ma więc duszy, swojej idei, swojej formy i swojego prawa, a więc nie ma tam już – w tamtym miejscu człowieka, a jest tam tylko rozum.
Czarną rozpaczą jest nie-zobaczenie Boga gdyż człowiek nie wierzy w żadne pisma i żyje w rozpaczy.
Życie jest czarną rozpaczą gdyż każde zrozumienie musi przejść natychmiast w zapomnienie, czarną rozpaczą jest każde zrozumienie, czarną rozpaczą jest zapomnienie rozumienia.
Czarną rozpaczą jest poznanie każdego człowieka gdyż w każdym dzieńdobry jest dowidzenia.
Kiedy odejdą już wszyscy ludzie i wszystkie przedmioty człowiek chce poznać tego, od którego odeszli już ludzie i wszystkie przedmioty.
Dlatego ten, który ma przeczucie, że człowiek chce poznać tego, od którego odeszli ludzie i wszystkie przedmioty jest nazywany uczniem.
Uczeń wygląda zawsze tak, że na głowie ma kok zapleciony w czarne wzory lub włosy ścięte dla niepoznaki, ma chałat bez szwów do domowej praktyki i ubranie wyjściowe. Czci posąg nie mający spojeń a oczy ma wywrócone do góry nogami. Ucznia poznaje się zawsze po tym, że zadaje trudne pytania w stanie czarnej rozpaczy.
Mistrza poznaje się po tym, ze daje odpowiedzi mówiące jednocześnie: o tymże istnieją kolory czarny, zielony, szary i droga bez powrotu.
Dlatego uczeń zapytał Yun Mena:
-Czym jest drzewo i opadające liście.
Dlatego Yun Men odpowiedział:
-Ciałem wystawionym na złoty wiatr.
Gdzie kolor czarny jest rozpaczą, zielony jest drzewem drogą bez powrotu, a złoty wiatr ma szare barwy. Drzewo, liście i wiatr są zawsze w ruchu, który nie ma początku i końca.
Człowiek zaczyna żyć kiedy zaczyna oddychać. Przerwać lęk, przerwać cierpienie, być uważnym, spokojnie oddychać – zauważ są tutaj same czynności, ani jednej definicji, ani jednej teorii, ani jednego dźwięku, ani jednego słowa, ani jednej myśli. Nie ma tu ani ruchu, ani bezruchu, ani bezwładu, ani spoczynku, ani przemijania, ani wszelkich innych procesów.
Właściwa lektura, sporządzanie notatek, myślenie nieschematyczne, skupienie, wierność prawdzie, trening intuicyjnego wychwytywania sensu bez odwoływania się do empirycznych jest nazywana świeżością.
Napisane latem 2008.
Co to jest czarna rozpacz? Czarna rozpacz to jest moje życie. Czarna rozpacz polega na tym, że odnoszę ciebie książkę nad samym ranem i odkładam do plecaka i rozpaczam, że będę tylko spał dwie godziny i nie będę miał sił na następny dzień.
Czarna rozpacz polega na tym, że badania trwają całe życie i nigdy nie mają końca i początku dlatego nie ma w nich czasu. A skoro nie ma w nich czasu to życie jest strasznie krótkie.
Człowiek gdy dojrzeje i zrozumie wiele rzeczy już nie ma sił aby je wykonać.
Czarna rozpacz polega na tym, że rano wstaję z deficytem snu i muszę być na nogach 20 godzin czytając pisząc czytając i pisząc, i że potem muszę iść spać nie mając pewności czy wstanę.
Czarna rozpacz jest jak czarne czaple przelatujące nad wysokimi brzegami Zielonego Jeziora – nigdy już nie wrócą.
Czarną rozpaczą jest zobaczenie Boga gdyż od tego rozpoczyna się śmierć gdyż człowiek bezkarnie nie może ujrzeć Boga : jego istota zostaje wypalona do dna jak snopki prosa w polu i nawet nie ma popiołu gdyż zwiewa go wiatr i zlizują polne myszy, jaszczurki i dżdżownice. Taki człowiek więc nie ma istoty a więc definicji swojej natury, nie ma więc duszy, swojej idei, swojej formy i swojego prawa, a więc nie ma tam już – w tamtym miejscu człowieka, a jest tam tylko rozum.
Czarną rozpaczą jest nie-zobaczenie Boga gdyż człowiek nie wierzy w żadne pisma i żyje w rozpaczy.
Życie jest czarną rozpaczą gdyż każde zrozumienie musi przejść natychmiast w zapomnienie, czarną rozpaczą jest każde zrozumienie, czarną rozpaczą jest zapomnienie rozumienia.
Czarną rozpaczą jest poznanie każdego człowieka gdyż w każdym dzieńdobry jest dowidzenia.
Kiedy odejdą już wszyscy ludzie i wszystkie przedmioty człowiek chce poznać tego, od którego odeszli już ludzie i wszystkie przedmioty.
Dlatego ten, który ma przeczucie, że człowiek chce poznać tego, od którego odeszli ludzie i wszystkie przedmioty jest nazywany uczniem.
Uczeń wygląda zawsze tak, że na głowie ma kok zapleciony w czarne wzory lub włosy ścięte dla niepoznaki, ma chałat bez szwów do domowej praktyki i ubranie wyjściowe. Czci posąg nie mający spojeń a oczy ma wywrócone do góry nogami. Ucznia poznaje się zawsze po tym, że zadaje trudne pytania w stanie czarnej rozpaczy.
Mistrza poznaje się po tym, ze daje odpowiedzi mówiące jednocześnie: o tymże istnieją kolory czarny, zielony, szary i droga bez powrotu.
Dlatego uczeń zapytał Yun Mena:
-Czym jest drzewo i opadające liście.
Dlatego Yun Men odpowiedział:
-Ciałem wystawionym na złoty wiatr.
Gdzie kolor czarny jest rozpaczą, zielony jest drzewem drogą bez powrotu, a złoty wiatr ma szare barwy. Drzewo, liście i wiatr są zawsze w ruchu, który nie ma początku i końca.
Człowiek zaczyna żyć kiedy zaczyna oddychać. Przerwać lęk, przerwać cierpienie, być uważnym, spokojnie oddychać – zauważ są tutaj same czynności, ani jednej definicji, ani jednej teorii, ani jednego dźwięku, ani jednego słowa, ani jednej myśli. Nie ma tu ani ruchu, ani bezruchu, ani bezwładu, ani spoczynku, ani przemijania, ani wszelkich innych procesów.
Właściwa lektura, sporządzanie notatek, myślenie nieschematyczne, skupienie, wierność prawdzie, trening intuicyjnego wychwytywania sensu bez odwoływania się do empirycznych jest nazywana świeżością.
Napisane latem 2008.
